مريم رجوي، با تبريك روز جهاني كارگر به كارگران و زحمتكشان ايران و با تقدير از مبارزه و ايستادگي آنها عليه ستم و بهره‌كشي و انواع تحميلات ضدانساني و ضدكارگري رژيم ولايت فقيه گفت: به رغم تمام سركوبگري‌ها و ستمها، كارگران و زحمتكشان ايران در سال گذشته اعتصابها، اجتماعات اعتراضي، بستن جاده‌ها و گردهم‌آيي افشاگرانه در برابر مجلس يا رياست جمهوري ارتجاع را پيش بردند. از اين نظر سال گذشته سال گسترش اعتراضات و اشکال تعرضی مبارزات کارگران ايران بود. سه ماه اعتراض پی درپی کارگران فولاد زاگرس قروه، اعتراضهاي مسمتر کارگران کیان تایر در تهران، -اعتصابها و تجمعات ۴٠٠٠ کارگر قراردادی مجتمع فولاد خوزستان، اعتصاب 2هزار کارگر شرکت گاز نيوجسی درعسلويه، اعتصاب 2هزار کارگر معدن چادرملو در اردکان يزد، اعتصاب موفقیت آمیز کارگران شرکت قطعات توربین شهریار و اعتراضات کارگران تراکتورسازی تبریز، پلی اکريل اصفهان، کشت و صنعت کارون، معدن سيرجان و «بینان دیزل» تبریز و کارگران پیمانی پتروشیمی رازی خوزستان نمونه‌هايي از اين جنبش تحسين برانگيز است.
مريم رجوي گفت: حق تشكيل سنديكاها و اتحاديه‌هاي مستقل كارگري، حق برگزاري اعتصاب و اجتماع اعتراضي، امنيت شغلي، افزايش مناسب و واقعي دستمزدها و پرداخت به موقع آن، الغاي نظام قراردادهاي موقت و سفيد امضا، برچيدن بنگاههاي كاريابي مدافع كارفرمايان، برقراري بيمه بيكاري و بيمه عمر، بالانبردن سن بازنشستگي، تأمين جاني كارگران در برابر كارهاي سخت در معادن، و رفع تبعيضهاي جنسيتي در وضعيت اشتغال و تخصيص حقوق و مزاياي زنان كارگر، منع بردگي كار كودكان خياباني و لغو تبعيض جنسيتي عليه زنان كارگر، تماماً حقوق ضايع شده كارگران ايران است كه به دست آوردن آن در مبارزه متحد و پيگير كارگران در پيوند با مقاومت عموم مردم ايران براي كسب آزادي و دموكراسي و سرنگوني رژيم حاكم امكانپذير است.
مريم رجوي در پيام خود به مناسبت روز جهاني كارگر،درباره فشار طاقت‌فرساي ديكتاتوري آخوندي به مردم محروم ايران، خاطرنشان كرد:بحران اقتصادي عميق و فراگير كنوني و شروع دومين مرحلة قانون ضد مردمي حذف يارانه ها، شرايط هولناكتري را بر كارگران و عموم مردم محروم تحميل كرده است. اين بحراني است كه به طور مستقيم توسط رژيم حاكم و قبل از هر چيز به خاطر هزينه‌هاي هنگفت سپاه پاسداران و نيروي تروريستي قدس و جنگ سوريه و دخالت در عراق و نيز چپاولگري بي حساب سران حكومت ايجاد شده و قرباني اصلي آن كارگران ايران هستند. به نحوي كه تقريباً تمام كارگران ايران در زير خط فقر قرار گرفتهاند و حداقل دستمزد رسمي كه براي كارگران تعيين شده، يك چهارم خط فقر است. امنيت شغلي از نيروي كار ايران و به طور خاص از كارگران سلب شده، دست كم 70درصد آنها حتي به گرفتن حقوق ماهانه خود اطميناني ندارند، فاصله حداقل دستمزد كارگران با خط فقر آنقدر زياد است كه كارگران ايران را به يكي از ارزانترين نيروي كار جهان تبديل كرده آن هم در كشوري كه يكي از پرتورم‌ترين كشورهاي جهان است، به علاوه، ناتواني كارفرمايان از تأمين هزينه چند برابر شده انرژي و نداشتن نقدينگي هر روز عده‌يي از كارگران را بيكار ميكند، آنها عملاً حق نامشرط اخراج كارگران را به دست آورده‌اند، كارگران در اغلب زمينه‌‌ها از حقوق حقه خود محرومند، بهره كشي از كارگران ايران بر طبق قانون جنگل است و هيچ حدي نميشناسد، كارگران به اصطلاح بيمه شده سه چهارم هزينه درمان را بايد خودشان بپردازند و كم‌نيستند كارگراني كه مثل كارگران اخراج شده لوله سازي خوزستان از فرط گرسنگي به فروش كليه خود مجبور شدهاند.
در اين ميان از يك سو زنان كارگر بيش از همه قرباني اخراجها، تحميلات ضدكارگري و دستمزدهاي پايين شدهاند از سوي ديگر حداقل سه ميليون كودك كار كه در اساس كودكان خانواده‌هاي كارگري‌اند، از مظاهر دردناك ستم و اجبار و غارتگري حاكم بر ايران‌اند، كه هر ايراني آزاده و شرافتمندي را به مبارزه براي پايان دادن به حاكميت ولايت فقيه يعني منشأ تمام اين تيره‌روزي‌ها بر مي‌انگيزد.
مريم رجوي با درود به جنبش كارگري و كارگران مقاوم و اعتصابي در زندانهاي رژيم، از مردم و به ويژه جوانان ايران خواستار همبستگي با كارگران مبارز شد و ازهمه آنها خواست كه با الهام از مقاومت پيشتازان دلير اشرفي مبارزه و پيكار عليه استبداد خونريز و غارتگر حاكم را گسترش دهند.
10 ارديبهشت, 1393
مريم رجوي در پيام خود به مناسبت روز جهاني كارگر،درباره فشار طاقت‌فرساي ديكتاتوري آخوندي به مردم محروم ايران، خاطرنشان كرد:بحران اقتصادي عميق و فراگير كنوني و شروع دومين مرحلة قانون ضد مردمي حذف يارانه ها، شرايط هولناكتري را بر كارگران و عموم مردم محروم تحميل كرده است. اين بحراني است كه به طور مستقيم توسط رژيم حاكم و قبل از هر چيز به خاطر هزينه‌هاي هنگفت سپاه پاسداران و نيروي تروريستي قدس و جنگ سوريه و دخالت در عراق و نيز چپاولگري بي حساب سران حكومت ايجاد شده و قرباني اصلي آن كارگران ايران هستند. به نحوي كه تقريباً تمام كارگران ايران در زير خط فقر قرار گرفتهاند و حداقل دستمزد رسمي كه براي كارگران تعيين شده، يك چهارم خط فقر است. امنيت شغلي از نيروي كار ايران و به طور خاص از كارگران سلب شده، دست كم 70درصد آنها حتي به گرفتن حقوق ماهانه خود اطميناني ندارند، فاصله حداقل دستمزد كارگران با خط فقر آنقدر زياد است كه كارگران ايران را به يكي از ارزانترين نيروي كار جهان تبديل كرده آن هم در كشوري كه يكي از پرتورم‌ترين كشورهاي جهان است، به علاوه، ناتواني كارفرمايان از تأمين هزينه چند برابر شده انرژي و نداشتن نقدينگي هر روز عده‌يي از كارگران را بيكار ميكند، آنها عملاً حق نامشرط اخراج كارگران را به دست آورده‌اند، كارگران در اغلب زمينه‌‌ها از حقوق حقه خود محرومند، بهره كشي از كارگران ايران بر طبق قانون جنگل است و هيچ حدي نميشناسد، كارگران به اصطلاح بيمه شده سه چهارم هزينه درمان را بايد خودشان بپردازند و كم‌نيستند كارگراني كه مثل كارگران اخراج شده لوله سازي خوزستان از فرط گرسنگي به فروش كليه خود مجبور شدهاند.
در اين ميان از يك سو زنان كارگر بيش از همه قرباني اخراجها، تحميلات ضدكارگري و دستمزدهاي پايين شدهاند از سوي ديگر حداقل سه ميليون كودك كار كه در اساس كودكان خانواده‌هاي كارگري‌اند، از مظاهر دردناك ستم و اجبار و غارتگري حاكم بر ايران‌اند، كه هر ايراني آزاده و شرافتمندي را به مبارزه براي پايان دادن به حاكميت ولايت فقيه يعني منشأ تمام اين تيره‌روزي‌ها بر مي‌انگيزد.
مريم رجوي با درود به جنبش كارگري و كارگران مقاوم و اعتصابي در زندانهاي رژيم، از مردم و به ويژه جوانان ايران خواستار همبستگي با كارگران مبارز شد و ازهمه آنها خواست كه با الهام از مقاومت پيشتازان دلير اشرفي مبارزه و پيكار عليه استبداد خونريز و غارتگر حاكم را گسترش دهند.
10 ارديبهشت, 1393
بعد از مشاهده تصاويري كه شاهد بوديم، فكر نمي كنم كه ما با كارنامه يي وحشتناكتر از كارنامة رژيم شر و قاتل ايران مواجه باشيم. اما من همچنين فكر مي كنم كه شما مي توانيد آيندة بهتري را پيش بيني كنيد. اينها رهبران و زنان و مردان جواني هستند كه مسائل را تغيير خواهند داد. ما سالگردها را در اشكال بسيار متنوع گرامي مي داريم. چه عيد فصح باشد و چه عيد پاك. اينها روزهاي اميد و بهار هستند. چه سال جديد ايراني و عيد نوروز؛ ما با محرك قدرتمندي براي تغيير مواجه هستيم كه در اين مردان و زنان جوان و همچنين در اين تصاوير مشاهده مي كنيم. چرا كه آنها سمبل فداكاريهايي هستند كه انجام داده اند. به زودي ما سالگرد 26 ژوئن 1966 يعني بمبگذاري برجهاي خُبر را خواهيم داشت. همان طور كه به ياد داريم، اين بمبگذاري در يك استان در شرق عربستان سعودي رخ داد. 19پرسنل نيروي هوايي آمريكا در يك توطئه و دسيسة مستقيم كه از تهران آمده بود، به قتل رسيدند. اين عمل توسط حزب الله در عربستان به اجرا در آمد. همانطور كه امروز حزب الله مأموريتهاي رژيم ايران را در سوريه و ساير نقاط به اجرا در مي آورد. اين نقشه توسط بالاترين سطوح در رژيم ايران طرح ريزي شده بود. عوامل حزب الله پاسپورتهاي خود را در سفارت ايران در دمشق دريافت كرده بودند. پول توسط ژنرال شريفي كه يك فرمانده سپاه پاسداران بود، فراهم شد. ايالات متحده هرگز نسبت به اين قاتلين و اين عمل باورنكردني تروريستي واكنش نشان نداد. در اف.بي.آي به ما گفته شد كه در تحقيقات در مورد آن زير هيچ سنگي را تجسس ناشده باقي نگذاريم. پس از يك پروسة طولاني از دخالتها و تأخيرات سياسي، تحقيقات منجر به پيگرد چندين نفر شد. 5 يا 6 نفر از آنان از رهبران سياسي يا نظامي رژيم ايران هستند كه هم اكنون در ايران به سر مي برند. براي همين براي كساني كه در حال مذاكره بر سر تكثير سلاحهاي هستهيي با رژيم ايران هستند من يك پيشنهاد دارم: چطور است كه ما براي آنها شرط بگذاريم كه اين فراريها را به ما تحويل بدهند؟ تا بتوانيم آنها را محاكمه كرده و به زندان بفرستيم، جايي كه حقشان است.
اسم من مونا رشيدي است. من دانشجوي تعليم و تربيت، حقوق و حقوق سياسي هستم. همچنين در طي تحصيلاتم در سازمانمان از طريق كمك كردن به ميزان توانم فعال بوده ام. به اين خاطر است كه مفتخرم اين شانس را داشته باشم از جانب سازمان دانشجويان و جوانان ايراني در هلند سخن بگويم. من همچنين به ياد عموي شهيدم كمال الدين منصوريان طبايي اينجا هستم. او نيز يك هوادار جوان و 21 ساله بود كه رژيم وي را به زندان عادل آباد در شيراز برد. طي تابستان 1988 بعد از شش سال و نيم اسارت و شكنجه، رژيم ايران او را اعدام كرد. او تنها 28 سال سن داشت. او خونش را در راه آزادي هديه كرد، مانند هزاران شهيد ديگر و به اين دليل من به آنها درود مي فرستم زيرا شجاعانه در برابر رژيم سفاك ايران ايستادند و تا آخرين لحظه حياتشان جنگيدند. ما نيز مانند بسياري از دانشجويان جوان و گروههاي جوانان و سازمانهاي دانشجويان جوان در ايران همگي براي عدالت و آزادي تلاش مي كنيم. آزادي داشتن يك صدا، آزادي از همة فساد و ديكتاتوري كه در رژيم ايران تجسم يافته است. آزادي براي آنهايي كه رنج كشيدند و هنوز از اعدامها و شكنجه ها در زندانهاي ايران رنج مي برند. اين جوانان هستند كه نمايندگان آيندة ايران هستند. اين جوانان هستند كه صداي همة ايرانيان در سراسر جهان هستند. ما بايد عليه اين ديكتاتوري به پا خيزيم. ما بايد يكديگر را حمايت كنيم و براي آينده مان بجنگيم. بجنگيم براي سرنگوني اين رژيم با همة ملاهاي شرير ايران تا اين كه مردم ايران وارد مرحلة جديد توسعه و خوشبختي در آزادي و ساختن ايران بشوند.
اختلافات زيادي هم داريم. دو عضو برجستة حزب دموكرات، يكي كه رياست اين حزب را برعهده داشت و كانديد مقام رياست جمهوري بود و از همان نتايجي برخوردار بود كه من در هنگام انتخابات براي رياست جمهوري در حزب جمهوريخواهان داشتم. ما در اين رابطه يك فصل مشترك داريم. دو وزير دولتي برجسته در اينجا شركت دارند، يكي كه از طرف بوش تعيين شد و ديگري از طرف كلينتون و يك وكيل مشهور آمريكايي كه براي حقوق مدني و حقوق بشر در خيلي از عرصهها مبارزه كرده است، يعني آلن درشويتز. اين يك تركيب بسيار بسيار عجيب از طيف راستها، چپها و ميانههاي سياسي است، و من نمي فهمم كه چرا دولتم آن قدر با اين موضوع مشكل داشته است. اصلاً نميفهمم كه چرا ما در اين رابطه آن قدر در ابهام هستيم. در آمريكا ما به اين ميگوييم يك امر بديهي. ساكنان اشرف و ليبرتي بايد از حفاظت برخوردار شوند. چرا؟ چون به آنها قول داده شده بود. اين به آنها توسط آمريكا خيلي وقت پيش به طور مكتوب قول داده شده بود. بايد از حفاظت برخوردار شوند، آمريكا بايد به وعدههاي خود عمل كند و آمريكا بايد فوراً بدون هيچ سؤالي هواپيماهايي به عراق بفرستد و آنها را به آمريكا منتقل كند. اين راه حل شرافتمندانه، درست و انساني است. اينكه چرا صورت نميگيرد، خودش يك فاجعه است.
با سلام به شما و با درود و اجازه از خواهر مريم، رئيس جمهور برگزيده مقاومت ايران، من فريدون سيد احمدي هستم و امروز مفتخرم كه همراه با جوانان مسئوليت اجراي بخشي از برنامه را بر عهده دارم. پدرم سيدعلي سيداحمدي از شهيدان سرفراز كهكشان زهره در 10 شهريور در اشرف كه به همراه 51 مجاهد قهرمان ديگر جانش را براي آرمانش و در راه خدا و خلق فدا كرده. من به عنوان يك انسان، يك ايراني، يك مبارز آزاديخواه و يك مجاهد خلق به همه آنها درود مي فرستم و به آنها افتخار مي كنم. همچنين از اينجا به رزم آوران آزادي در ليبرتي سلام مي كنيم و با آنها عهد ميكنيم كه با همه توش و توانمان در مسير آنها كه مسير آزادي و رهايي خلق و ميهن اسيرمان است و در دفاع از سازمان پرافتخار مجاهدين خلق ايران، گنجينه بزرگ استقلال و آزادي ملت ايران دمي از پاي نخواهيم نشست. در اين مسير، صباها و آسيه‌ها و رحمان ها براي ما نقطة انگيزش هستند. و به ياد آنها عزممان هر روز براي جنگ صدبرابر براي سرنگون كردن اين رژيم ضدبشر هر روز جزمتر ميشود.
