خانم رئيس، خانمها و آقايان، حضار محترم!
من امروز براي چندمين بار به ژنو، مقر اروپايي ملل متحد، آمدم تا هشدار بدهم كه چرا هنوز يك تحقيقات مستقل در مورد 3 قتل عام در اشرف و 4 حمله موشكي به ليبرتي، انجام نشده است. سازمان ملل و كميسر عالي حقوق بشر، در اين رابطه مسئوليت مشخص دارند و ناديده گرفتن اين مسئوليت، به عنوان چراغ سبزي به مالكي و خامنه اي براي كشتار بيشتر است.
امروز 11 روز است كه دو كاميون غذا و دارو به ليبرتي راه داده نشده است. مي‌گويند اتاق عمليات بغداد بايد اجازه بدهد؛ و هيچكس پاسخگو نيست.
از سازمان ملل و آمريكا مي‌خواهيم حكومت عراق را وادار كنند به يادداشت تفاهمي كه خودش با سازمان ملل امضا كرده، وفادار بماند و به آن گردن بگذارد. يادآوري مي‌كنم كه ، بر اساس يك توافق هفت ماده‌يي كه در تاريخ 16اوت 2012 از طرف آمريكا در رابطه با حقوق ساكنان اشرف و ليبرتي امضا شده، آمريكا در برابر مسائل انساني مربوط به زندگي روزمرة ساكنان ليبرتي، متعهد شده است. همچنين در اطلاعية 29اوت 2012، وزارت خارجة آمريكا، بر تعهداتش در راستاي حل وفصل موضوعات انساندوستانه، مثل آب، برق، دارو و مواد غذايي، تاكيد كرده است.
امروز من آمده ام اينجا بگويم كه در ايران، بعد از نمايش انتخابات، آمار اعدامها افزايش پيدا كرده و همچنان كه دبيركل سازمان ملل اشاره كرده، حباب توهم تغيير را تركانده است. يك بار ديگر ثابت شد كه با وجود اين رژيم، هيچ مدراسيوني در ايران امكان‌پذير نيست.
و آمده‌ام بگويم كه حقوق بشر نبايد قرباني مذاكرات اتمي شود. و نقض حقوق بشر توسط ملاها بايد به شوراي امنيت ارجاع شود تا تصميمات لازم الاجرا در مورد آن اتخاذ گردد.
مي‌خواهم اين جا ياد دكتر كاظم، شهيد بزرگ حقوق بشر، را در آستانة بيست و چهارمين سالگرد شهادت او به دست ديپلومات- تروريستهاي رژيم در همين ژنو، گرامي بدارم. او گفته بود كه ما تاريخ حقوق بشر را با خونمان مي نويسيم. آري، تا كنون 120هزارتن از بهترين فرزندان مردم ايران، براي رسيدن به آزادي و دموكراسي و حقوق بشر، به شهادت رسيده اند. همچنان كه اكنون در ادامة همان مسير، مجاهدان در اشرف و ليبرتي، پايداري مي كنند، تحت محاصره و حمله قرار مي‌گيرند و به شهادت مي رسند.
اما آنها سرانجام خواهند توانست به عنوان پيشتازان مردم ايران، آزادي،دموكراسي، برابري و حقوق بشر را براي مردم ايران ارمغان بياورند و در آن روز، دكتر كاظم و همة شهيدان مردم ايران، حاضر و ناظرند و مسرور از اين كه خونهاي آنها به نتيجه رسيد.
امروز 11 روز است كه دو كاميون غذا و دارو به ليبرتي راه داده نشده است. مي‌گويند اتاق عمليات بغداد بايد اجازه بدهد؛ و هيچكس پاسخگو نيست.
از سازمان ملل و آمريكا مي‌خواهيم حكومت عراق را وادار كنند به يادداشت تفاهمي كه خودش با سازمان ملل امضا كرده، وفادار بماند و به آن گردن بگذارد. يادآوري مي‌كنم كه ، بر اساس يك توافق هفت ماده‌يي كه در تاريخ 16اوت 2012 از طرف آمريكا در رابطه با حقوق ساكنان اشرف و ليبرتي امضا شده، آمريكا در برابر مسائل انساني مربوط به زندگي روزمرة ساكنان ليبرتي، متعهد شده است. همچنين در اطلاعية 29اوت 2012، وزارت خارجة آمريكا، بر تعهداتش در راستاي حل وفصل موضوعات انساندوستانه، مثل آب، برق، دارو و مواد غذايي، تاكيد كرده است.
امروز من آمده ام اينجا بگويم كه در ايران، بعد از نمايش انتخابات، آمار اعدامها افزايش پيدا كرده و همچنان كه دبيركل سازمان ملل اشاره كرده، حباب توهم تغيير را تركانده است. يك بار ديگر ثابت شد كه با وجود اين رژيم، هيچ مدراسيوني در ايران امكان‌پذير نيست.
و آمده‌ام بگويم كه حقوق بشر نبايد قرباني مذاكرات اتمي شود. و نقض حقوق بشر توسط ملاها بايد به شوراي امنيت ارجاع شود تا تصميمات لازم الاجرا در مورد آن اتخاذ گردد.
مي‌خواهم اين جا ياد دكتر كاظم، شهيد بزرگ حقوق بشر، را در آستانة بيست و چهارمين سالگرد شهادت او به دست ديپلومات- تروريستهاي رژيم در همين ژنو، گرامي بدارم. او گفته بود كه ما تاريخ حقوق بشر را با خونمان مي نويسيم. آري، تا كنون 120هزارتن از بهترين فرزندان مردم ايران، براي رسيدن به آزادي و دموكراسي و حقوق بشر، به شهادت رسيده اند. همچنان كه اكنون در ادامة همان مسير، مجاهدان در اشرف و ليبرتي، پايداري مي كنند، تحت محاصره و حمله قرار مي‌گيرند و به شهادت مي رسند.
اما آنها سرانجام خواهند توانست به عنوان پيشتازان مردم ايران، آزادي،دموكراسي، برابري و حقوق بشر را براي مردم ايران ارمغان بياورند و در آن روز، دكتر كاظم و همة شهيدان مردم ايران، حاضر و ناظرند و مسرور از اين كه خونهاي آنها به نتيجه رسيد.
66 سال پيش، ميثاق جهاني حقوق بشر در ديپاچة خود «ظهور دنيايي که در آن افراد بشر در بيان و عقيده، آزاد و از ترس و فقر، فارغ باشند» را، «بالاترين آمال بشر» اعلام كرد.
از آن پيشتر، در منشور سازمان ملل، اين عبارت درخشان را مي‌يابيم كه «ما، مردم ملل متحد، ايمان خود را به حقوق اساسي بشر و مقام و ارزش فرد انساني و تساوي حقوق مرد و زن، اعلام مي‌كنيم».
آرمان بشري كه گوهر مهمترين ميثاقهاي حقوق بشر است، چيزي است كه ما تصميم گرفته‌ايم بهاي آن را بپردازيم و امروز به اين جا آمده‌ايم كه ملل متحد را به تعهداتش در رابطه با اين ارزشها فرابخوانيم.
در ماههاي اخير، همزمان با نمايش اعتدال آخوند روحاني، شمار اعدامها به بالاترين ركورد خود در ربع قرن اخير رسيده ، و از شروع امسال، به حداقل 176 نفر بالغ شده است. حداقل سه نفر از آنها زندانياني هستند كه هنگام بازداشت، كمتر از 18سال داشتند. با اين حال، يك مقام ارشد قوة قضايية آخوندها، جواد لاريجاني، در 13 اسفند گفته است: جهان بايد از ايران به خاطر افزايش اعدامها تجليل كند.
از شروع رياست روحاني، بين 40 الي 50 خبرنگار و روزنامه‌نگار، دستگير شده‌‌اند و كنترل و تعقيب كاربران اينترنت، شدت يافته است. محدوديتهاي اينترنتي توسط يك كميتة 13 نفره، كه 6 نفر آنها از وزراي روحاني هستند، تصميم گرفته مي‌شود.
موج سركوب زنان، به بهانة بدحجابي و روا داشتن انواع ستم و تبعيض عليه آنان، ادامه دارد.
در چنين شرايطي، سكوت و بي‌عملي جامعة جهاني و ملل متحد، چه توجيهي دارد؟ اين اشتباه بزرگي است كه اين‌طور تلقي شود كه سكوت و بي‌عملي در مورد شرايط حقوق بشر در ايران، مي‌تواند معامله در مورد مسالة هسته‌يي را تسهيل كند.
ما هشدار مي‌دهيم كه هيچ كس مجاز نيست به خاطر مذاكرات اتمي با رژيم، حقوق بشر و آزادي و مقاومت مردم ايران را قرباني كند.
حضار محترم!
نمونة حاد، اضطراري و دائمي نقض حقوق بشر، شرايطي است كه ديكتاتوريهاي ايران و عراق عليه مجاهدان آزادي در زندان ليبرتي ايجاد كرده‌اند.
آخوندها به دليل بحران‌زدگي عميق و ترس از سرنگوني، حداكثر تلاش خود را براي از بين‌بردن اپوزيسيون اصلي خود متمركز كرده‌اند.
در اول سپتامبر، آخوندها توسط دولت دست‌نشاندة خود در عراق، به قتل عام پنجاه و دو عضو مجاهدين در اشرف دست زدند. به دنبال آن، ما بارها نسبت به طرح رژيم براي انجام كشتار گسترده هشدار داديم. متأسفانه اين هشدارها نشنيده گرفته شد.
روز 7ديماه، زندان ليبرتي را براي چهارمين بار موشكباران كردند. اين حمله، چهار كشته و دهها مجروح بر جا گذاشت. در واقع، يك قتل‌عام برنامه‌ريزي شده در كار است. از يك طرف، دولت مالكي ليبرتي را هدف حملات موشكي كرده، از طرف ديگر، رژيم آخوندي با انواع كارشكنيها مانع انتقال ساكنان ليبرتي به كشورهاي ديگر مي‌شود.
مگر مادة سوم ميثاق جهاني حقوق‌بشر، تأكيد نمي‌كند كه «هر کس حق زندگي، آزادي و امنيت شخصي دارد.»؟ پس چرا ملل متحد نسبت به پايمال شدن حق زندگي اشرفيها ساكت است؟
همزمان، اذيت و آزار، و اقدامات مشكوك و تحريك‌آميزِ مأموران نخست‌وزيري عراق در ليبرتي، تشديد شده است. آنها در بازگرداندن و نصب تي‌والها كارشكني مي‌كنند، از وارد شدن سنگرهاي خريداري شده توسط مجاهدان ليبرتي جلوگيري مي‌كنند، مانع تردد بيماران و مترجمان آنها به بيمارستان مي‌شوند، اجساد شهيدان حملة 10شهريور را مخفيانه دفن مي‌كنند و براي ايجاد يك درگيري، زمينه‌سازي مي‌كنند.
تمام اين آزارها و محدوديتهاي سركوبگرانه، در گزارشهاي روزانة ليبرتي، بي‌وقفه در اختيار سازمان ملل گذاشته مي‌شود. چرا ناظران ملل متحد، از اين همه فشار ضدانساني روزمره، كمترين گزارشي ارائه نمي‌كنند؟ و چرا حتي گزارشهاي غلط مي‌دهند و براي كشتارهاي بعدي راه را هموار مي‌كنند؟ چرا سازمان ملل را با اين سكوت جنايت‌آميز، بي‌اعتبار مي‌كنند؟
براي جلوگيري از وقوع يك فاجعة انساني ديگر، از آمريكا و اتحادية اروپا و از سازمان ملل مي‌خواهم كه با احالة موضوع به شوراي امنيت، براي اين اقدامها تلاش كنند.
ما خواستار آزادي بلادرنگ گروگانها، انتقال كلية مجاهدان ليبرتي به كشورهاي اتحاديه اروپا و آمريكا، تامين الزامات مبرم امنيتي در ليبرتي در برابر حملات موشكي، از جمله بازگرداندن ديوارهاي حفاظتي، استقرار ناظران ملل متحد همراه با يك تيم كلاه آبي در داخل ليبرتي هستيم.
ما خواهان دخالت آمريكا و سازمان ملل براي رفع سريع محاصرة دارويي و غذايي هستيم. آمريكا و سازمان ملل در رابطه با تضمين دسترسي آزادانة مجاهدان ليبرتي به غذا و دارو، مسئوليت دارند و فروش اموال اشرف توسط نمايندة قانوني ساكنان براي تأمين هزينه هاي انتقال به ساير كشورها، بايد هرچه سريعتر انجام شود.
در قبال فاجعة در حال تكرار در ليبرتي، متأسفانه ملل متحد و به ويژه، كميسارياي عالي حقوق بشر، كاري نمي‌كنند. آيا مسئوليت خود را فراموش كرده‌اند؟ يا نمي‌خواهند واكنش دولت دست‌نشاندة ملاها در عراق را برانگيزند؟
در واقع، يك راه كار عملي و مؤثر در دسترس است و آن، تحقيقاتي مستقل و شفاف است. اگر كميسارياي عالي حقوق بشر، در مورد جنايات قبلي، تحقيقات را انجام داده بود، و مسئولين آن به عدالت سپرده شده بودند، كشتار 10شهريور اتفاق نمي افتاد.
اگر كميساريا در بارة كشتار 10شهريور تحقيقات مي كرد، دولت مالكي قادر نمي‌شد دستهاي خونين خود را پنهان كند و حتي جنايت را به خود اشرفيها نسبت دهد.
در فرداي كشتار اشرفيها در 8 آوريل 2011، خانم ناوي پيلاي خواستار انجام «يك تحقيق جامع، مستقل و شفاف» شد. او حتي گفت: «همة كساني كه مسئول استفاده افراطي از زور بودند، بايد مورد پيگرد قرار گيرند». چرا دربارة سه قتل عام در اشرف و چهار بار موشكباران ليبرتي، ملل متحد هيچ تحقيقي انجام نداده است؟
به آنها هشدار مي‌دهم كه با طفره رفتن از تحقيقات، بيش از اين به ديكتاتوريهاي ايران و عراق، براي كشتار اشرفيها كارت سفيد ندهند.
در خاتمه، از برگزاركنندگان اين اجلاس، بنياد فرانس ليبرته، جنبش مرآپ، انجمن بين‌المللي توسعة آموزش و انجمن بين‌المللي براي حقوق بشر زنان و حزب راديكال فرا ملي، سپاسگزاري مي‌كنم و از نمايندگان سازمانهاي غيردولتي و سفراي حاضر در كنفرانس مي‌خواهم كه به هر تلاش ممكن براي ترغيب ملل متحد و مجامع بين‌المللي، جهت حفاظت ساكنان ليبرتي دست بزنند.
متشكرم
23 اسفند 1392
